sprietige stelen
op rustige
korte dagen
trippelen gekleurde
kousenvoeten somber
door miezer en
stuivende sneeuw
onder een
beklemmend koud
wolkendek
dat ons niets
meer zegt in
saaie eentonigheid
nog heeft de herfst
zijn kaalheid kunnen
compenseren door wat
sprietige stelen die zich
dood staan te vervelen
in het schrale schilderij
waar zelfs iele
wind nog boldert in
onbelaste uitlaten
van zwaar beladen
mestwagens zo lang
dat nog mogelijk is
wil melker
24/12/2022
Reacties
kerst is de vernieuwing
na de midwinter..
dit gedicht beoogt een synthese
tussen binnen en buitenwereld
op de talloze niet genoemde raakvlakken
een sfeerbepaling.. als houvast in de
chaos van heden..
een zalig kerstfeest en pas ook komend
jaar goed op jezelf..
liefs en sterkte..
wil