Kerst op de Famberhorst.

Kerkklokken luiden in de Kerstnacht.
Ik kijk naar buiten, sneeuwvlokken dwarrelen vredig neer.
Een witte kerst, wat wil een mens nog meer.
Ergens op de wereld sterft een kind van honger of aan aids.

Kerkklokken luiden in de Kerstnacht.
Vele mensen spoeden zich in pas gekochte kleren naar de kerk.
Ik kijk naar buiten, sneeuwvlokken dwarrelen vredig neer.
Een witte kerst, wat wil een mens nog meer.
Ergens op de wereld sterft een kind van honger of aan aids.

Kerkklokken luiden in de Kerstnacht.
Er klinkt muziek, er wordt gezongen over het pasgeboren kind.
Ik kijk naar buiten, sneeuwvlokken dwarrelen vredig neer.
Een witte kerst, wat wil een mens nog meer.
Ergens op de wereld sterft een kind van honger of aan aids.

Kerkklokken luiden in de Kerstnacht.
De kerk gaat uit, we wensen elkaar prettige kerstdagen toe.
Ik kijk naar buiten, sneeuwvlokken dwarrelen vredig neer.
Een witte kerst, wat wil een mens nog meer.
Ergens op de wereld sterft een kind van honger of aan aids.

Kerkklokken luiden in de Kerstnacht.
Onder de kerstboom ligt een overvloed aan dure overbodige cadeaus.
Ik kijk naar buiten, sneeuwvlokken dwarrelen vredig neer.
Een witte kerst, wat wil een mens nog meer.
Ergens op de wereld sterft een kind van honger of aan aids.

Kerkklokken luiden in de Kerstnacht.
We verheugen ons op het kerstdiner wat ons te wachten staat.
Ik kijk naar buiten, sneeuwvlokken dwarrelen vredig neer.
Een witte kerst, wat wil een mens nog meer.
Ergens op de wereld sterft een kind van honger of aan aids.

Kerkklokken luiden in de Kerstnacht.
Ik kijk naar buiten, het sneeuwt niet meer.
Ook is het er niet sprookjesachtig meer.
Honderden zieke en uitgehongerde kinderen komen naar me toe.
Nog deze kerst zullen ze sterven van honger of aan aids
Ze wensen me een zalig, maar vooral overvloedig kerstfeest toe.

Agnes Domber©2005.