Verpulverd door het eindloos stromen
brokkelt af mijn waarheden rots
erodeert het gedachten gesteente
stroomt en slibt het slik
in getijden van bestaan
vormt
doorbroken diepgang
legt
geleefde oorspronkelijkheid
als
Zeeuwse klei
bodem ferm te staan
dijken van vruchtbaar slijpsel
drager van de eeuwige steen
herinnering aan zee in verwonnen aarde
waar verankerd doorgronde waarde
blijft en verdween
de klei ademt
de Geest boven de vloed
legt het (tij doorlevend)
bodem
onder mijn voet
