Gezien worden in de duisternis
Diepgevoelde behoeften verstopt
Een zieke rups die nooit ontpopt
Hoe bodemloos diep is het gemis
 
Oh bang hart, zo bang voor het licht
In je donkere kamers blijven
Naar de veilige haven drijven
Eindeloos lang is je deur is al dicht
 
Nu is het moment dat ik durf te kloppen
Genoeg moed verzameld op het pad
De warme vlinder die zich wil ontpoppen
 
Oh bang hart, heb je nooit de wens gehad
Die angst voor eeuwig weg te stoppen
Vliegend naar het licht weg van het donkere gat