De dag dat jij stopt licht in mijn ogen te zijn
Verschuilt de zon zich achter de maan
Voel ik me machteloos alleen staan
Sluit ik mijn ogen, verberg duistere pijn
 
Dan komt het diepe besef dat je achteloos
Al mijn hoop de bodem intrapt wanneer
Je zegt dat je niet terugkomt, nooit meer
Laat je me in stilte, zo woordeloos boos
 
In de zoektocht naar nieuwe zingeving
Raak ik telkens weer de weg kwijt
Vind ik geen ruimte voor vergeving
 
Omdat ik je bij elke nieuwe stap verwijt
Dat je geen ruimte liet voor mijn mening
Zomaar wegging zonder enkele strijd