Uit welke krachtbron stamt toch jouw vermogen
mij kleiner te maken dan ik wil zijn
jaren heb ik je woorden verbogen
tot een zelf geschreven vloeiend refrein

maskers verdwijnend in vloekende zucht
gunden mij momenten van diep inzicht
in een perfect gespeelde aardse klucht
waarom zo snel alweer voor je gezwicht?

met de handen verwrongen op mijn rug
niet gelukt je lagen af te pellen
sla ik telkens opnieuw een sterke brug
waarover ik naar je toe blijf snellen

samen met jou steeds eenzamer alleen
wil ik maar durf ik nergens anders heen