het blauw der ochtendzuchten
heb ik gestreeld met vurige
passie. De wind ruiste mijn
stilte. Mijn ogen, half bewust
zochten verder
in mijn wakker geworden droom
mijn iconisch geheugen, jouw beeld
de magie van ontwaakte feeën
het zacht gefladder in mijn hart
mijn voelen eeuwig overstroomd
zoemend het denken tot de middag
de tentakels van liefde onbewaakt
wentel ik me in eigen genot
mijn fantasie, ook jij kan
ze niet verbreken.
de ochtend, mijn metgezel-
©gilly20160710