sta op, mijn liefste
want de nacht biedt geen beschutting meer
de schemering dringt door het gebladerte
waar merels ons beletten toe te geven aan de slaap
omstrengel mij niet langer
laat ons niet elkanders worgpaal worden
ga van mij weg voordat je bloed
vermengd wordt met het morgenrood
alleen de nacht is onze vriend

sta op, mijn liefste
voor het klatergouden zonlicht
je uitlevert aan wie ons haten
laat de herinnering aan onze kussen
je sterken voor de dag
vergeet niet dat het eens weer donker wordt
en onze handen jou en mij tot leven wekken
terwijl de uilen onze kreten overstemmen
alleen de nacht is onze vriend