affectief gemis

het is ontluiken

jij zet met je

ogen de wereld buiten

door het ophalen

van het doek dat

de afstand markeert

tussen warm bloed en

kille stille zakelijkheid

transparant

maar nog altijd

oorzaak nummer een

van dodelijke kramp

door affectief gemis

bijna onder handbereik

maar de groepen zijn hun

leiders van vroeger kwijt

het is de explosie

uit jouw blik die in

vuur en geluid aanslaat

op ieders ik waar

bloed warm mengt

het koude hart

zich eindelijk kan

drenken in samen zijn