waar littekens staan
zag de vingers
omhoog gaan
las handenvol vragen
ogen die doofden
in niet meer geloven
de strohalm met traan
herkende de lijnen
die schrijnden rond
polsen waar littekens staan
gevangen in leven
door anderen geboeid in
altijd jezelf weer geven
geef het verleden een schop
laat het verwerken je erven
en zoek nu de zonzijde op
wil melker
28/03/2008
