ooit zal ik branden
trommelde gisteren
de stilte aan flarden
alles weerkaatste de
herrie was niet om te harden
ontspande het vel
legde de stokken
die zo wilden knokken
in mijn eigen hel
ooit zal ik branden
in het vuur van
gedachten en handen
nee nooit was het spel
heb aan het leven
zoveel gemist pas later
kon ik mijn warmte weer geven
aan ogen en de lach in jouw gezicht
wil melker
31/03/2008
