ze stapelt wolken
ik ken de
plotse zomerwind
volle takken brekend
nog niet mijn herfstkind
ze stapelt wolken
in het blauw tot
grote hoogte hun grijze
onderkant verregent gauw
ik bliksem schrik
met weerlicht in jouw ogen
je lacht zo lief en
met een tikkeltje gedogen
we donderen heel zacht
want niemand hoeft
te weten van ons onweer
dat zal komen in de nacht
wil melker
30/07/2008
