hun oogstgebed
loslippig
bladeren de bomen
hun oogstgebed
zacht spelt de wind
hun woorden als zij
de aarde met hen dekt
in dank voor seizoenen
waarin de takken tot
de hemel zijn gestrekt
vaten zijn gesloten woord en
kleurenstroom zijn onderbroken
tot een nieuwe lente bladeren wekt
wil melker
08/11/2008
