de volle maan
zag je stappen
in het zand
je spoorde vrijheid
maar een springtijvloed
nam toch de overhand
je wist de volle maan
in het ruisen van
de golven keek je naar
de nachtelijke wolken
en liet je langzaam gaan
heb je stappen niet
gewist zij waren mij zo
dierbaar miste ze in het
ochtendlicht net als je ogen
en de lach op je gezicht
wil melker
14/11/2008
