met onze harten tegen elkaar
in kransen van maagdenpalm
en gagel, gebundeld in liefde
zoals ik jou als vrouw bemin

met een stem die welhaast
deze herfst opnieuw is geboren
zo zuiver, zo zielveroverend en
parmantig aan mij is gegeven

we schrijven deze herfst samen
achter het raam en de tralies van
het oude leven, van het oude gaan
geen blad wat niet verkleuren kan

we zijn in denken constant samen
eten en drinken van onze gezichten
voelen de warmte, stralen uit
wat al in ons binnenste is bepaald