pijn polijsten
de hoekigheid
verbaast me steeds
het blauwzwarte basalt
scherpe kanten krassen
wonden in mijn hand
ik sjouw dat brok
waardoor mijn leven stokt
steeds met me mee
nooit ben ik vrij
er zit een steen in mij
heb getracht zijn
hoekigheden te verzachten
weerbarstigheid raak ik niet kwijt
de natuur geeft het figuur
tijd zorgt dat de vorm gedijt
ik hoef de trekken niet te schuren
die getekend zijn in mijn gezicht
pijn polijsten zal nog jaren duren
ik hak mijn leven in vooruitgang
zodat de angst er beter uit kan
wil melker
08/04/2009
