wolkte licht

ze verschoot
wolkte licht
haar donkere ogen

golfde brekend
door een zee
vol emoties

strandde op
basalte hardheid
van mannelijke trots

onbespreekbaar
in traditie buigt
hij nooit de harde kop

maar in het zwijgen
speelt zij zijn muziek
neigt als hij verkiest

windt hem weerloos
om haar zachte vingers
tot hij doet wat zij gebiedt

wil melker
21/04/2009
www.wilmekerrafels.deds.nl