striemen op mijn rug

weerbarstig krult het haar
groener buigt de wind
ogen komen bomen tegen
de dwarse schijn verblindt

gedachten zweven
zonder toe te geven met
hun schaduw op de vlucht
het licht schreeuwt opgelucht

geen spinsels uit
een gouden droom
ik ben gewoon een vriend
die boomt over gedichten

de zon lijkt lichter
als het donker wordt
de rode gloed is koud
we strijden zonder moord

nagels krabben werkelijkheid
in striemen op mijn rug
ik gaf voor jou mijn dromen op
kreeg krassen ervoor terug

wil melker
25/07/2009
www.wilmelkerrafels.deds