de droefrode maan
het was niet
de droefrode maan
die langzaam
boven de bergen verscheen
niet het zachte ruisen
van oude platanen
die rust en stilte
van schemer beaamden
het waren jouw ogen
die glansden van zomer
op het dorpse terras waar
onze lach de spanning verbrak
we dansten en lachten
in een nacht zonder einde
vrijden ludiek de muziek
langs het geel van de maan
wil melker
27/09/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
