haar warme gulheid
zie je sporen
op het herfsttapijt
een zacht geritsel als
blad zich weer ter aarde vlijt
hoor je in het
merelfluiten dat
in eigen melodie een
territorium gaat sluiten
voel je in de wind
die kil doordringend
de roze wolk verjaagt
zodat de schemering vervaagt
en dan je lach
haar warme gulheid
danst in het ochtendrood
eindelijk geef jij jezelf weer bloot
wil melker
11/11/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
