het vale licht schijnt over de daken
een laatste poging van de dag
haar tijd te rekken en te blijven
de avond valt met zachte slag

waar eens twee geliefden
elkaar kusten, teder en tevree
blijft nu slechts een mijmering
over hun persoonlijk wel en wee

wel mooi is die gedachte
bij elkaar en voor altijd
niet te denken aan wat gaat komen
vals berouw en diepe spijt

de eerste tijden in een roes
is dit het eeuwige geluk?
maar al ras de eerste barsten
lijmen kan niet meer, de ring is stuk

de ring die blonk vol schone schijn
de ring der liefde die hen eerst verbond
de ring was echter niet volmaakt,
brak stilletjes bij de avondstond

lange dagen zijn verstreken
emotie voert het hoogste woord
verwijten vliegen over tafel
jaloezie, karaktermoord

het woord is toch gevallen
aan het einde van de dag
elk gaat nu zijn eigen weg
de avond valt met zachte slag