De steen voelt koud, terwijl deze ligt in de zon.
De woorden gaan door een echo als mijn bron.
Dit is de plek, de Oase, het terrein voor woorden.
Alleen zal ik jou nooit meer voelen , maar wel horen.
Het gesprek was altijd kort, maar wel effectief.
Ik ontdek jouw verborgen warmte als een aperitief.
Als een voorprogramma die als een hele film duurt.
Een kort gesprek voor een chronische antibioticakuur.