Denkend aan jou zie ik treurige weilanden
Omhelsd worden door gouden armen

Die de kilte doen opwarmen
Tot paradijselijke landen
 
Denkend aan jou zie ik de grijze lucht zich laten omranden
Door een regenboog die zich doet erbarmen
Over  de vergane rivierarmen
Die langzaam maar zeker  verzandden
 
Denkend aan jou zie ik jouw blik
Als ik het weer verknal
Onze ogen vol schrik
 
Denkend aan jou realiseer ik vooral
Ik wil het niet bekennen, maar met een snik
Dat jij nooit aan mij denken zal