Ik durf met m'n pen bijna het papier niet aan te raken
Bang om tot conclusies te komen waar ik niks van wil zien of horen
Conclusies, die een groot deel van m'n gevoelens zullen verstoren,
het alleen maar moeilijker maken en m'n intuïtie neigen te kraken

Of is het andersom,
dat ik denk te weten wat ik voel
en wat ik nu opschrijf is, wat ik eigenlijk bedoel?

M'n gevoelens zijn op deze momenten zwaar met elkaar in strijd
Maar wanneer het morgen is,
heb ik ze onbewust alweer verdoezeld onder mijn denkbeeldige tapijt
Op een dag zal het tapijt magisch worden en raak ik het kwijt
Torenhoog gestapeld en nu vliegend in de vrijheid
Mijn gevoelens niet meer beschermd maar open en bloot,
dán is het tijd

Nog niet aangebroken, het cirkeltje gaat nog rond
Hopend op een zonnige morgen,
waarop al mijn zorgen zijn ontsnapt in een groot gat
dat ontstond in de nacht dat jij tussen de frequenties,
het licht met de cirkel doorbracht