Hoe vurig is de wens
gekend, erkend, herkend te zijn
wanneer je door het vuur gegaan
de ander hebt gered.
Dat kan toch niemand zijn ontgaan,
heeft dan in ‘t heetste van ‘t gevecht
niemand naar jou gekeken?
Getekend zoek je naar een teken
dat je slechts even denkt te zien,
je wilt, je hebt toch echt het recht.
Door wie je redde word je niet gezien,
de tijd verstrijkt als olie die verdampt,
je kampt met wat je voelt,
je wilt geen meelij, goed bedoeld,
je scheurt totdat je schampt.
Coby Poelman - Duisterwinkel
http://literatuurgedichten.blogspot.com
