zweefden de sonnetten
ik zag letters
dansen op papier
de polonaise van het
vrije vers gaf veel vertier
statig zweefden
de sonnetten hun vaste pas
door lettergrepen tellen
wisten zij wanneer de wende was
de limerick en puntgedicht
toverden een lach op mijn gezicht
krachtig als kastelen zwierden
in herhaling de rondelen
en in pastel
op het witte vel
verstilde oosters pracht in
haiku en senrui's klederdracht
wil melker
06/03/2009
