zelfbeschikkingsrecht van een vermoeden uitgeroeid
tot waarheid van genadeloos formaat
ze bedriegt mij
ze bedriegen mij
deze fado
woekert ongesnoeid
door de artistieke discipline
van dit gedicht
externe hulpmiddelen
aangewend ter verlichting
van de buikkrampen van mijn ego
missen hun lelijke troost
vleesgeworden partituren
consumeren mijn bezitsdrang
gestaag
als het absolutisme van een traag vorderende gitaarles
maar
in het helst van de tegenslagen
verstijf ik tot de georchestreerde natuurramp
die orgelbouw studeert
en voor het nageslacht koortsachtig
het afgedragen deuntje
van zelfuitgeroepen zelfbeklag
reproduceert
als ware het
als het ware
een poëtisch verwachtingspatroon
waarin het manco
gestalte krijgt
van een innerlijk canon
in plaats van de lamentabele wortelsoep
van de zoveelste maal
bedrogen schrijver