uit mijn raam
daar ver beneden
zie ik brommers crossen
over een toevallig onstane baan
middenin de stad
tot het einde van de bouw
en het begin van nieuwe huizen
jongens als vlakjes kleuren helm en wielen en heel hard
ik zou zo graag willen
dat ik daar was naar waar ik kijk
en vragen of ik 1 keertje even mag
vlinders blije zenuwen minder stoer dan dat ik lijk
en nu, te oud, maar oud genoeg om te durven vragen
doe je zoiets niet meer, dat geeft geen pas
maar toen ik het had moeten vragen
wist ik nog niet dat de wereld helemaal niet eng was
dat is iets om over na te denken
en ik kijk niet meer uit het raam
ik kijk in gedachten en zoek het moment
waarop eng verdween en niet meer angstig was
