Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 
medeleven
 
 
langzaam schoven muren
in vervreemding nabij
nog had ik perspectief
maar een diepe angst
nam plotseling bezit van mij
 
ben naar buiten gegaan
onder de beklemming vandaan
maar niemand keek me aan
allen op pad naar hun doel
in een strak afgemeten pas
 
ik stond daar alleen
het spel dat zij speelden
was mij onbekend maar
zij waren met velen
inwisselbaar zonder end
 
er zat geen leven in dit
maatschappelijk bewegen
slechts hout en steen
als restanten uit het vergaan
van een ooit vorig bestaan
 
dit schouwspel baarde
mij angst voor een desolaat
leven door de medemens vergeten
ik had schaduw en als hoop de dood
die mij glimlachend medeleven bood
 
 

 

Reacties  

#2 Melker, Wil 17-10-2017 19:44
Erica.....

het is de verbazing en verwondering..o ver alles wat leeft..en wat zich aan ons toont..en vaak zo in tegenspraak is..met alle logica....Als ik een stoeptegel optil..zit daaronder een heel universum aan leven..dan nooit daglicht heeft gekend..en toch een volledige cyclus leven afwerkt..in hoe..waarom..en waarvoor...

Dank..en geniet een mooie avond..
liefs..wil
#1 Erica 17-10-2017 15:48
Sterk gedicht, Wil! Ik vraag mij trouwens altijd af waar jij de energie vandaan haalt om elke dag een nieuw gedicht te maken.