Ik spuug gal op het mosdeken
dat eens mijn huis verwarmde
als nacht koude rillingen gaf

Pel huid en haar van stenen
die hart omklemmend ziel bespeelde
koud ijzer grond me beter
dan onkruid schuiten kon

Veeg as en zonde uit donkere kamers
blaas bloemenvlinders die vurig ontvlammen
bij de nieuwe wind die ik laat waaien
hier waar ik mijzelf ooit verloor

15 augustus 2006 Amanda