er staat een deur
vlak voor mijn neus
als die opgengaat
slaat de klok
een andere maat

dan hoor ik bij de klas
die men vergrijzing noemt
ik zou niet weten
waarom ze dat doen

velen zijn niet grijs
misschien licht getint
met een beetje kleur
is dat zo weer gefikst

laat die jongeren eens weten
dat ook wij jaren werkten
om te overleven

pensioenen, niet te betalen
er gaat zoveel naar de haaien
en naar die grote zakken
van immense kakkerlakken

waarom niet solidair
alles delen
en niet schoppen tegen de schenen
van grote bazen
want dan val je
door de mazen

zou ook een bede kunnen schrijven
naar ministerieële wijzen
maar waar zijn die nog te krijgen
laat ons maar hopen, op zegen
van hierboven

dat alles niet zo'n vaart zal lopen 

Breyaert-Delvoy Arlette