Laatst zag ik hen weer
door de supermarkt gaan
met die verwende blik in hun ogen.
Zag ik hen kritisch
bij de zelfbediening staan.
De onverschilligheid
waarmee ze zich voortbewogen!
De welgestelde massa klaagt
omdat ze moet wachten bij de kassa
om te kunnen betalen
voor wat ze morgen
weer vers kan halen!
Ineens moest ik denken
aan die straten niet ver hier vandaan
waar men in de winkel
aarzelend langs de schappen moet gaan.
Waar vrouwen zich niet afvragen
Wat zullen we eten? Maar...
zúllen we wel wat eten?
Maar in de zaak waar ik kom
zullen de mensen dat wel niet weten.
Want als hun portemonnee
de goed gevulde tas inglijdt
zie ik op hun gezichten
zo weinig dankbaarheid!

Anke Pronk-Waterlander

20 mei 2006