Donkere wolken pakken zich samen.
Wat volgt is een duistere dimensie.
De droefheid valt over mij heen.
Elke druppel markeert de illusie.
Geen weg terug, alleen maar vooruit.
Dit is de verpakking, de keuzes zijn op.
Geen tactvolle eenheid op de vloer.
Zo beperk ik mij tot de visie in mijn kop.