het
het zachte water kabbelend
langs de waterkant
keek de andere kant uit
toen de zwanen
zich vertoonden
en even alleen wilden zijn
het water was discreet
en besloot
weg te drijven naar andere oorden
het werd toch al laat
en de zwanen hadden
tijd nodig voor zichzelf
om te laten voelen dat zij altijd
en eeuwig bijeen bleven
tot de zwanengoden
hen kwamen halen
mijn God, was ik maar zwaan
dat vreemdgaan steeds
daar zwem ik niet meer
tegenaan.
©
leny kruis
