Door hel en vagevuur
Door storm en regen
Van ’s ochtends vroeg tot in het late uur
Over steile paden en smalle wegen
 
Verblind in de donkerste dagen
Poedelnaakt in de koudste nachten
Na oneindig en eindeloos verdriet dragen
En na een eeuwigheid van smachten
 
Wanneer alle geliefden zijn verloren
En alle bezittingen zijn kwijtgeraakt
Als geen kritiek je meer kan storen
En alle bezigheden zijn gestaakt
 
Wanneer vechten het enige is wat je nog kunt
Besef je ineens waarvoor je bestaat
Al die tijd had het lot het op jouw gemunt
Maar nu begrijp je waarover het gaat
 
Nu weet je hoe verdriet voelt
En wil je een ander steunen
Nu begrijp je wat een ander bedoelt
En heb je een schouder om op te laten leunen
 
Je was simpelweg aan het wachten
En al die tijd heb je moeten strijden
Om een ander zijn pijn te verzachten
Zodat een deze minder hoeft te lijden