Als een mens alles heeft.
Niets meer te wensen heeft,
alles al heeft beleefd.
Wat heeft het dan voor zin...
Wat is dan nog "bestaan."
Is er dan nog streven,
om een ander geluk te geven.
Of zal je leven dan, juist dan,
nergens meer over gaan?
Als kleine dingen
dan niets meer kunnen betekenen...
waar moet je dan nog op rekenen?
Wie de schoonheid van eenvoud
niet meer kan waarderen,
doet zichzelf zo tekort
en wordt hoogstwaarschijnlijk eenzaam oud...