Hij schiep een wereld vol met schijn,
waar hij de "koning" van zou wezen.
Dat vond zijn eigen ego fijn,
hij dacht dan heb ik niets te vrezen.
Want ik ben "koning" van mijn rijk,
daarin doe ik mijzelf graag strelen.
Dan weet men dat 'k een "koning" blijk,
die graag zichzelf blijft aanbevelen.

Maar deze "koning" op zijn troon,
blijft graag zichzelf misleiden.
Op zekere dag krijgt hij zijn loon,
zal van zijn troon afglijden.
Want deze "koning" is vergeten,
dat anderen zijn hand'len zien.
Hij heeft beslist een slecht geweten,
zijn ijdelheid speelt part misschien!

Die "koning" blijkt niet groot maar klein,
zijn aard heeft heel vreemde structuren,
Zo blijkt die "koning" dus te zijn,
hij legt zichzelf graag in de luren.
Zo schrijft hij onder zijn gedichten
zijn eigen "lovend" commentaar!
En tracht zo anderen op te lichten,
want die ontdekkeing die blijkt waar!

Hij denkt dat wij hem niet doorzien.
en schermt met "vrienden en bekenden".
Krijgt dan voor elk gedicht een tien,
wat hij als "dichter" in doet zenden.
Maar al die "vrienden" blijkt hij zelf,
ga op zijn eigen site maar kijken!
Creeert daar 't positief gewelf,
wat van die "koning" zelf doet blijken!

Is dit de houding van een "vorst",
die zo zichzelf tracht te bewijzen?
Verkeerd naar complimenten dorst,
en haren doen ten berge rijzen!
'k Heb voor die "koning geen respect,
hij kan geen commentaar verdragen!
Ook dat blijkt gaandeweg ontdekt,
want die "vorst" heeft zich doen verlagen.

Dus "majesteit" u bent doorzien,
uw 'koninkrijk" valt thans in duigen.
U hebt geen weerwoord vast misschien,
wij zullen voor u niet meer buigen!
Bekend met uw karaktertrek
verwrongen, hier en daar gespleten.
Dat blijkt een vreselijk naar gebrek,
waarvan wij door ontdekking weten.

Want onder 't lovend commentaar
blijkt 't mailadres van u te vinden.
Dat lijkt ons dus een beetje raar,
ja "majesteit" wij zijn geen blinden!
Uw troon die wankelt en hij kraakt,
wat hebt u hierop nog te zeggen?
En 't tere plekje aangeraakt,
uw daden zijn niet te weerleggen!