wolken donkeren

de wind

fluistert niet meer

maar vlaagt de bomen kaal

wolken donkeren

tot het diepste zwart

regenen leeg uit een vol hart

en ik trotseer

de dovende kleuren

van de herfstgloed

accepteer

verrotting en de dood

met hoop op verder leven

laat de witte deken

van de schepping

mij met rust en stilte dekken

ik zal wachten

tot een nieuwe zon

ons weer zal komen wekken

wil melker

08/11/2012

www.wilmelkerrafels.deds.nl