wolken donkeren
de wind
fluistert niet meer
maar vlaagt de bomen kaal
wolken donkeren
tot het diepste zwart
regenen leeg uit een vol hart
en ik trotseer
de dovende kleuren
van de herfstgloed
accepteer
verrotting en de dood
met hoop op verder leven
laat de witte deken
van de schepping
mij met rust en stilte dekken
ik zal wachten
tot een nieuwe zon
ons weer zal komen wekken
wil melker
08/11/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl
