zijn lijf noemde hij het strijdgebied
het één verdroeg het ander niet
die strijd kon hij niet aan
 was nog jong en nog geen meester
over wat hij zelf was
hij was verward en kon niet kiezen
uit angst te worden uitgestoten
zijn wens bleef daarom ingesloten
geboeid en onderdanig
aan wat hij dacht en er niet was
maar dat hem steeds belette
te zijn zoals hij was
en lief te hebben wie hij wilde
met wie hij graag zijn liefde deelde
onverbloemd ook in de nacht
maar 't was hem niet gegund
zijn ware aard bleef onderdrukt
veroordeeld door hemzelf
in schokkend schuldbesef
maar dan na lange tijd
gevormd tot zijn echte zelf
gebeurde het dat hij het heft in handen nam
en nu op eigen kracht besliste
en dat hij zichzelf de opdracht gaf
bevrijd te zijn van knellende gedachten
te leven hoe hij wilde
lief te hebben naar zijn eigen haard