The jazzman
bloemen
geplukt om dood
te versieren met leven
emoties
applaus op de kist
wit gezicht in een glimlach
een leven en drie maten vooraf
gaven toon aan de band ze wiegden
gevoel met familie en vrienden
verstrooiden de dood
zochten troost in hun eigen verhaal
klarinet en sax fluisterden taal
hij was hun ziel zong met elan
hun donkerste tonen ze speelden zijn leven
dat kan de dood hem nooit meer ontnemen
wil melker
14/07/2007
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 14-07-2007
wanadoo.nl
