Gedragen door het blauwe water drijf ik dromend
van stilte naar een oase van groen midden in
het mooiste meer van het land van mijn herinnering.

Een eiland vol bloemenpracht lokt me met haar
zoete exotische geuren die beloften waarmaken
van onderdompeling in vergeven en vergeten van
dagelijkse beslommeringen die ik niet meer wil voelen,
die me blijven achtervolgen bij elke nieuwe stap.
 
Zoete vruchten wil ik proeven in de hoogste bomen
klimmen mijn gedachten hun weg naar vrijheid.

Met het hoofd in de wolken graaf ik mijn voeten in
het witte warme zand en bevrijd mijn schouders
van de zware lasten die ze al jaren voor me dragen.

Mijn stem zoekt de vrijheid in het lied van de vogels,
zweeft hoger dan de toppen van platanen zonder einde,
blijft zingen tot de slaap haar aflost in heerlijke leegte.