ik kijk achterom en voel het zand
korrelig door mijn tenen stromen
de schaduw van mijn lichaam
loopt naast mij
ik ben niet alleen
 
de zee onbevangen en zo vrij
lonkend loop ik naar de waterkant
en voel met mijn grote teen
het donkere water
dat ooit blauw
heette te zijn
 
maar groen is het geworden
en verder aan de horizon
zie ik een schip dat
de weg zal volgen
door al dat groene
zeewater
 
ik loop terug en kijk achterom
mijn natte voetstappen achterlatend
die zich verspreiden
in de groene zee
de golven nemen de sporen mee
 
ik loop verder langs een verlaten
en  grijs vuil strand
o God wat is alles toch veranderd
de blauwe zee is nu groen
het witte strand moet het
nu met geel en grijs zand doen
 
wat hebben wij de natuur
toch vernield in een moment
van onbedachtzaamheid
traag loop ik met mijn schaduw verder
de oranje zon in de verte gaat zakken
het is tijd