zijn laatste vacht
bevroren kraken dennen
wortelend in permafrost
nog is er geen ontdooien
ik voel je kou
droom witte vachten bij
het grijsblauw van je blik
in ogen die
de verte weten in
het sneeuwblinde vergeten
het universum kruisen
in vertwijfeld zoeken naar
wat noorderlicht als tegenwicht
nog lacht de poolbeer
in zijn laatste vacht onwetend
welk vreselijk lot hem wacht
kruiend ijs brengt
smeltend de subtropen
dramatisch eerder dan wij hoopten