zijn laatste vacht
 
 
bevroren kraken dennen
wortelend in permafrost
nog is er geen ontdooien
 
ik voel je kou
droom witte vachten bij 
het grijsblauw van je blik
 
in ogen die
de verte weten in 
het sneeuwblinde vergeten
 
het universum kruisen
in vertwijfeld zoeken naar
wat noorderlicht als tegenwicht
 
nog lacht de poolbeer
in zijn laatste vacht onwetend
welk vreselijk lot hem wacht
 
kruiend ijs brengt 
smeltend de subtropen
dramatisch eerder dan wij hoopten
 
 
  	
	
							





