aangemoedigd door je glimlach
verruilde ik het grijze tweed
voor witte tule en roze stroken

je trok je terug
liet weken op je wachten
ik school weg in een wollen pak

maar als ik opkeek
zag ik soms je blauwe ogen
leek je afwezigheid een zinsbegoocheling

een daglang trok je warmte door mijn lichaam
als ik je zag en voelde
moest je er toch zijn

de duisternis en kilte zeggen mij de waarheid
je hebt het niet serieus met mij gemeend
je bent een vreemdeling die liever in het zuiden woont
die mij heel even koestert
en dan snel verdwijnt
een van zijn zin ontdane naam op een kalender
een droombeeld dat verwarring zaait
totdat ik wakker word in wind en regen

zomer
het zal nooit wat met je worden