Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 
vaak vlamt rood
 
 
ik ben al
een tijdje vergeten
de stenen te raken
 
hun krachten te voelen
verhalen te horen over
hoe zij ooit werden geboren
 
ook hier delen zij ongewild
in de spanning van leven
al zijn zij verstild in bewegen
 
waar steen en glas
versmelten kleuren lijnen
het intense lijden aan elkaar
 
vaak vlamt rood
de nood van te veel energie
geeft daar haar pijnen bloot
 
in variaties blauw
snijdt heldere kou
uit ijstijden ons tegemoet
 
groen noorderlicht is
gestift in brekend zicht
scherft zijn dansende groet
 
ik hoor het
zachte fluisteren
onder mijn warme handen
 
wij hebben elkaar gevonden
hun elementaire bronnen
zullen eeuwigheid branden