wij zijn vrij

ik heb lang

naar de zee

zitten staren

terwijl het water

mijn voeten

vertelde van de

talloze gevaren

jij zo machtig

en groots

terwijl de golfjes

vriendelijk krulden

het schuim zijn

eigen hoofdstuk

en tekening koos

hoe kan het

dat stormvloed

dijken bruggen

en kades breekt

alles verwoestend

zijn weg naar

de laagte neemt

het spel van de

wind die stroming

te langzaam vindt

met duwen en stuwen

schreeuwen golven

angst en schaamte

voorbij wij zijn vrij