door je haren

jij wilde

als kind

altijd de wind

door je haren voelen

krullen dansend

langs je voorhoofd

in opperste verwarring

met de ogen dicht

dan in de

stilte eerst met

je vingers voelen

of alles er nog is

met licht zo

kammen dat

kleuren weer in

zon kunnen vlammen

dan pas kijken

en spiegelen in

de winkelruit hoe

zie ik er nu weer uit

als de laatste

krullen zijn geschikt

gaan wij naar de hoek waar

wind onze opschik verschrikt