Het water

Het water stroomt
met stille kracht
steeds verder bij
de bron vandaan

Het kabbelt voort
haast ongestoord
zoekend zijn
eigen baan

’t Stroomt over zand
en stenen heen
langs sneeuw en ijs
richting ’t hoogveen

Daar komen meerd’re
stromen saam
Wat smal begon
krijgt nu een
eigen naam

De stroom wordt
langzaam breder dieper
een boomtak maakt
een flinke zwieper

Het water gaat
steeds sneller stromen
’t geluid zwelt aan
’t verval wordt groter

Zand en puin
worden nu
meegezogen

De rivier slaat
wild om zich heen
zonder mededogen
niets of niemand
is haar meer
de baas

Alles
stort mee
in de diepte
met donderend
geraas!

Pas na een poos
wordt de rivier
weer breder dieper

Alleen
een afgebroken tak
maakt nu nog een
kleine zwieper

Het water stroomt
weer over zand
en stenen heen
langs groene oevers
richting ’t laagveen

Daar komen meerd’re
stromen saam
in een monding
met een nieuwe naam

En het eens
zo wilde water
stroomt gedwee
mee in zee…

© Hans Lambrechts