De oude eikenboom

Statig staat hij daar!
En overdenkt er alle tijden.
Generaties achter elkaar
zag hij vertier en lijden!
Hij toont zijn overwicht
met kracht en macht;
een bol van groene stille pracht;
bepaald de schaduw en het licht!
Van binnen en van buiten
een kern vol energie!
Hij was een rustpunt op vermoeide reizen;
een richting om aan dolenden de weg te wijzen.
Een ruwe stam, wat dikke takken en wat twijgen,
blijft hij onverstoord een beeld
van horen, zien en zwijgen!
Toont hij zich dan weer overweldigend
en dan weer lui en loom
de eeuwenoude, wijze eikenboom!