Knopjes drukken hun kopje naar boven

Het zonlicht begint zich steeds meer uit te sloven

De sneeuw dooit langzaam van de paden

De temperatuur die soms plotseling met gladheid ons wil verraden

Vogelgezang klinkt als een melodie van een nieuwe tijd

De wind die de lente geuren opnieuw bevrijdt

s’Nachts nog onder de dikke wol

Maar overdag schijnt de zon weer hoopvol

We willen de geuren lekker opsnuiven

Meelkorrels over het veld laten stuiven

Lekker gaan rollen in het gras

We zijn het zat van het dragen van muts of das

Kronkelt de bloem uit de gebroken grond

Komen de dieren uit hun winterslaap weer aan het front

Gekluisterd waait mijn gedachte mee op deze heerlijke bries 

Dit is toch de pracht waar een ieder voor kiest

De bollen openen om hun steel krachtig naar boven te drukken

Niemand kan deze wonderen uit ons gezichtveld weg plukken

Vogels strijken weer in het opbloeiende land neer

Na hun winterverblijf zijn ze na een lange reis terug gekeerd

Alles ontspringt, leven is wat je om je heen weer merkt

De langere zonuren doen uitstekend hun werk

De rode horizon geeft de glans hoe de dag begon

Al valt er toch heel wat nattigheid in onze regenton

Ogen zijn van de glinstering van dit moois in de ban

Niemand die dat veranderen kan

Fluisteren me de liefelijke woorden tot een heerlijk besluit

Daar haalt dit voorjaar zijn krachten uit

Laat het niet voorbij gaan door blinde ogen

Want deze vreedzame mooie schoonheid zal al je innerlijk tranen drogen

© www.lightwarrior.nl  17-02-2010